alım gücü

alım gücü, enflasyona, paranın ve ürünün değerine göre artan veya azalar bireyin ekonomik durumunun en açık ifade edildiği şekildir. kesinlikle türkiyede azalmıştır. örneğin; bundan 7-8 yıl önce 2 tl ile bakkala girip cips, kola, bira çekirdek alabilirken şuan sadece çekirdek alabiliyorsunuz. ne mi oldu? her yer kamera.

insanın mantık çerçevesin de düşündüğünde canını yakan eylem. ´huawei p20 pro` diye bir telefon çıktı. merak ettim araştırdım türkiyeye gelmeden önce. efsane bir telefondu gözümde. türkiye satış fiyatı 5 bin lira. yani asgari ücretle çalışan biri yemeden içmeden 4 asgari ücret biriktirdiği zaman yine alamıyor bu telefonu. ama amerika da 1.100 dolar, almanya, ingiltere, hollanda, fransa gibi yerlerde 900 avro. amerika'da asgari ücret 1.410 dolar. amerika da bir asgari ücretli çalışan birey 1 aylık maaşının yüzde 78'lik dilimiyle alabiliyor bu telefonu. avro üzerinden maaş alan ülkeler de ise ortalama asgari ücret 1500 avro. avro ile çalışan birey ise maşının yüzde 66lık bir dilimiyle bu telefonu alabiliyor. türkiye'de çomarlar buna reise oynan oyun, geri kalan dilim alım gücü, piyasanın nabzı ise ekonomik kriz diyor.

hayat pahalılığı ile alakalıdır.

dışa bağımlılıkla paraleldir. türk lirasının değer kaybetmesi alım gücünü fazlasıyla düşürmüştür. patatesi dahi iç savaşın ortasındaki suriye’den alan bizim gibi ülkeler için durum daha da kötüdür.

Kişinin ekonomik gücüne bağlıdır. Bu gücü elinde tutmayı başaran insan dilediği gibi hayat sürebilir.

budur (bkz: onların dolarları varsa bizim halkımız ve hakkımız var)

türkiye'deki yaşanan durumun temelinde olan nahoş durum. bu durumun ana sonuçlarından biri kıtlık düşünce yapısı. evlerimizde bu kadar fazla şey istiflememiz örneklerden yalnızca bir tanesi. kıtlık mantığı kişilerin alım gücüyle direk ilgili. imkanımız yok ve bu yüzden hayatımızı şekillendirecek olan belli başlı tecrübeleri bir türlü yaşayamıyoruz. hayatımız çok dar bir alanda geçiyor ve geçim derdinden hayatı ıskalıyoruz. bu yaşanmamışlık hissi herkeste gerginliğe sebep oluyor. toplum olarak zincirleme şekilde her birey birbirine patlıyor. evde para yok patron çalışanına, adam eve gelince karısına, o çocuklarına bağırıp çağrıyor ve çekirdek ailelerde huzursuzluk bir daha bitmemek üzere başlıyor. bu ailelerde yetişen bireyler isteseler de sağlıklı zihin yapısına sahip olamıyor. aile içi şiddet, cinayetler, kötü çalışma koşulları tamamen alım gücüyle alakalı. çalışan kendisine bir opsiyon yaratamıyor. gelişmiş ülkelerde sıradan olan teknolojik ürünlere, arabalara bizler burada çok zor erişiyoruz ve güç bela aldığımız bu metaları korumak için herkesi ezip geçiyoruz. niye ? çünkü bir daha kolay kolay almayacağımız biliyoruz. yazının başında bahsettiğim gibi hayatı yaşayamıyoruz. çoğumuz göt kadar evlerde yaşadığımızı sanarken aslında sadece hayatta kalıyoruz.

asgari ücretle çalışanlar için konuşursak akp döneminde artmıştır. aşırı zenginler için de artmıştır. çünkü paralarına para kattılar. ama orta sınıf dedin miydi, duracan... türkiye böyle devam ederse orta sınıf diye bir şey kalmayacak. sadece aşırı zenginler ve onlara hizmet eden köleler... hepsi aynı. oh, wait... akp'nin yıllardır kaybetmemesinin sebeplerinden biridir alım gücü. çağın en büyük kandırmacalarından birini yaşıyoruz. köle olduğunun farkında olmayan köleler. ve çok sevdikleri efendileri.

tanım: bir kimsenin mallar ve hizmetlere gelirinden ayırabildiği nicelik. bugün bir markete girdim sırf can sıkıntısından belki bir şeyler alırım diye, içeride gezinirken sanki müzedeymişim gibi ürünlere baktım sadece çünkü fiyatları görünce aklım almadı gerçekten. lan bi hoşbeş neden 8 lira? bi büyük boy çubuk kraker neden 5.50 lira? eskiden elimizde 5 lirayla markete girip 3 parça abur cubur alma kapasitemiz varken şimdi 5 liraya sana el hareketi çekiyorlar aynı şeyi almak isteyince. böyle abur cuburlardaki fiyatları görünce diğer reyonlardaki fiyatları kalbim kaldırmaz diye göz atmadan çıktım marketten